Moim pierwszym, dziecięcym wspomnieniem jest to, gdy razem z kuzynostwem kąpaliśmy się w dmuchanym basenie na działce wujka i ciotki.
Kategoria: Wołają na mnie Duch
Wołają na mnie Duch #5 PAMIĘTAM (WSZYSTKO PRZEMIJA)
Pamiętam dobrze białe ściany kliniki i tłok na parterze. Kobietę bez nosa, z dziurą na środku twarzy, przed którą uciekłem wzorkiem. Później były cotygodniowe wycieczki do Poznania PKS-em, gdy życie spowalniało w weekendowym letargu.
Czytaj dalej Wołają na mnie Duch #5 PAMIĘTAM (WSZYSTKO PRZEMIJA)
Wołają na mnie Duch #4 OBRAZ MOJEJ DUSZY
Gdy byłem małym dzieckiem, podobno wszyscy mówili, że wyglądam jak z obrazka.
Wołają na mnie Duch #3 MOJA PRZEKLĘTA PRZESADA (WSPOMNIENIE KACPRA)
To nie jest tak, że nie próbowałem walczyć z moim niedopasowaniem i postępującym upadkiem. Fajnie oszukuje się czas, ale tylko do pewnego momentu.
Czytaj dalej Wołają na mnie Duch #3 MOJA PRZEKLĘTA PRZESADA (WSPOMNIENIE KACPRA)
Wołają na mnie Duch #2 GDY SMRÓD UPADKU ZŁAPAŁ MNIE ZA RĘKĘ
To była zimna, styczniowa noc. Wtorek. Wszedłem do piwnicy jednego z czynnych w tygodniu lokali.
Czytaj dalej Wołają na mnie Duch #2 GDY SMRÓD UPADKU ZŁAPAŁ MNIE ZA RĘKĘ
Wołają na mnie Duch #1 ZEITGEIST
Mam na imię Damian, ale od małego wszyscy wołają na mnie “Duch”. To ksywa nadana od nazwiska, ale nigdy nie sądziłem, że zyska ona tak metaforyczny charakter, gdy stanę się dorosły…